فرق رنگ گیاهی چوب با رنگ شیمیایی

فرق رنگ گیاهی چوب با رنگ شیمیایی

اکثر افرادی که بصورت تخصصی رنگ کاری چوب انجام میدهند ، اعتقادی به رنگهای گیاهی ندارند . چرا که رنگهای گیاهی جدای از هزینه بسیار بالای تهیه مواد اولیه ، در بسیاری از موارد جواب نمی دهد .
با شناختی دقیق تر از این دو نوع رنگ ، پی خواهیم برد که هیچکدام از این دو جنسیت رنگ ، کاری به هم نداشته و هر کدام در جای خود مصرف دارند .

برای مثال برای رنگ مبلمان استیل با تکنیک کهنه کاری شده و یا شاپان نمیتوان کاری که با رنگهای شیمیایی همانند سیلر ، کیلر ، نیم پلی استر و یا پلی استر پوست و پالیش انجام میشود را با رنگهای گیاهی اجرا نمود . زیرا در بعضی از موارد بدلیل پاشیدن رنگ بصورت پیستوله ای ، مقدار مصرف رنگ بسیار بالا است . جدای از این باز بودن دست در ترکیبهای خاص و ارزان قیمت برای پوشش دهی آستری و یا رنگ کامل بسیار مورد توجه است .

رنگهای شیمایی پایه تینری یا سلولوزی به لحاظ وفور و در دسترس بودن بسیار بیشتر از رنگهای گیاهی در بازار موجود است . و دلیل آن استفاده اکثریت جامعه رنگ کاران از این نمونه رنگها میباشد . اگر گذری در بازار مبل یافت آباد تهران و یا حتی در بازار شهر خودتان داشته باشید ، خواهید دید 99.99 درصد کالاهای ساخته شده و رنگ شده با رنگهای سلولزی میباشد . رنگهایی پوشش داده شده با نیم پلی استر و یا نهایتا” کیلر .

البته منکر آن نیستیم که رنگهای شیمیایی مضر نیستند . بلکه بسیار هم برای تنفس مضر و آثار آن شاید تا سالها در محیط باقی بماند . اما وقتی مجبوریم مبلمان منتخب خود را ( حتی خارجی ) با رنگهای نیم پلی استر شده تحویل بگیریم و در منزل خود استفاده نماییم ، پس ناخودآگاه یک مهر سکوت بر لبان خود میزنیم . این رنگها با وجود اینکه شاید ماهها از روی تولید آن گذشته باشد ، اما به محض ورود به منزل بوی آن ( که اکثرا” هم دوست دارند و عاشق آن هستند ) تمام محیط را پر می کند . البته پس از چند روز بازکردن پنجره های منزل ، بوی ملایم آن آزار دهنده نبوده و البته شامه ما نیز از حساسیت افتاده است . این رنگها اکثرا نیازی به ترمیم نداشته و اگر از وسایلی که رنگ شده بخوبی مراقبت شود ، تا پنجاه سال براحتی برای شما جلا و مانگاری دارد . نمونه آن تلویزیونهای شاوب لورنس مربوط به یکصد سال پیش است که هنوز بدنه های چوبی آن گواه بر این مساله میباشد .

مساله دیگری که باید به آن توجه کرد ، استادکاری فرد عامل در رنگ آمیزی چوب میباشد . بارها و بارها دیده شده که رنگ استفاده شده از یک برند، توسط دو استادکار و خروجی های آن کاملا” با هم متفاوت بوده و دوام آنها نیز به همین صورت میباشد . از این رو کار رنگ آمیزی روی چوب را میتوان به شاخه های مختلفی تقسیم کرد . همانند :

نقاش درب و پنجره و کمد و کابینت چوبی ساختمانی

، نقاش مبلمان استیل

، نقاش پتینه کار و سایه پاش

، نقاش آثار هنری همانند مجسمه و قطعات خاص ،

نقاش مرمت گر آثار قدیمی

، نقاش تعمیر کار

، نقاش پوست پالش کار

، نقاش آلات موسیقی

، نقاش ریز قطعه همانند اسباب بازی و دستگیره های کابینت

و نقاش . . . . . .

که البته هر کدام اینها هم میتواند تخصصهاتیی همانند :

کارگر زیرساز و بتونه کش

، رویه کار

، آستر کش

و پیستوله پاش اشاره نمود .

کارگاههای مجهزی که بصورت تخصصی اجرای رنگ چوب انجام میدهند و خروجی کارهای اساتید آنها دیدنی و ستودنی است . اما در کنار این دسته ، افرادی هم هستند که در اصطلاح فقط رنگ حرام میکنند و کارشان کیفیت مطلوبی ندارد . پس رنگ همان رنگ است اما چیزی که خاص می کند ، عیار دست فرد میباشد .

در مرحله اول کار خیلی ساده بنظر میرسد . یک پمپ و پیستوله با یک ماشین پوست . مقداری رنگ و کاغذ سنباده . . .  یک گشت در فضای اینترنت و . . . . . .      همین .

البته شرکتهای مختلفی چه ایرانی که اکثریت را دارا هستند و چه خارجی سعی بر بالا بردن کیفیت و مرغوبیت دارند . اما چرا این شرکتها رنگ گیاهی تولید نمی کنند ؟ دلیل آن چیست ؟

رنگ گیاهی بدلیل بازار بسیار محدود خود در ایران و عدم استقبال حرفه ای های نقاشی چوب متاسفانه از گسترش خوبی برخوردار نیست . جدای از اینکه در پاره ای از موارد سرعت رنگ کاری ، حذف زمانهای رنگ آمیزی لایه ای باعث ایجاد تفاوت شده است ، برای سلامتی نیز بدلیل گیاهی بودن ممانعتی ندارد . بنا به فرض مثال اگر شما سطح رویه یک میز ساده را بخواهید با رنگهای شیمیایی رنگ آمیزی نمایید ، از لحاظ قیمت تمام شده تفاوت فاحشی با رنگهای گیاهی ندارد . جدای از اینکه سرعت کار در نقاشی با رنگهای گیاهی بالاتر بوده و نیاز به هیچگونه تخصصی در این زمینه نیست . اما خروجی پایانی را نمیتوان باهم مقایسه نمود . هر کدام کیفیت و ویژگیهای مخصوص به خود را دارند .

پس در کجا حتما” میبایستی از رنگ گیاهی استفاده نمود ؟

باید خاطر نشان کرد ما در همه جا نمی توانیم از رنگهای پایه تینری استفاده نماییم . برای مثال افرادی که در کار زیور آلات تزئینی با چوب و رزین هستند ، نمیتوانند از رنگهای شیمیایی استفاده نمایند . وقتی قطعه کوچکی همانند یک انگشتر را با چوب و رزین ساختیم ، برای فینیش پایانی کار نیازمند رنگی هستیم که به تراش رزین کاری نداشته و از جلا و کیفیت آن نیز کم نکند . در این حالت دو گزینه پیش رو داریم . استفاده از روغن و استفاده از رنگهای گیاهی .

روغن بدلیل عدم سازگاری با رزین نمیتواند گزینه خوبی در درازمدت برای ما باشد . دلیل آن هم جدا شدن تدریجی رزین از چوب میباشد . اما رنگهای گیاهی بدلیل اینکه بر روی بخش کریستالی نمیتواند بنشیند و فقط جذب چوب میشود ، گزینه ای ایده آل برای این مورد بوده و به لحاظ تماس با پوست بدن هم مشکلات پوستی همانند خارش ، تقییر رنگ پوست ، تاول و غیره را ایجاد نمی کند . البته شاید افرادی باشند که به همان رنگهای گیاهی نیز حساسیت داشته باشند که این موارد استثنا هستند .

استفاده از رنگ گیاهی برای ظروف غذا خوری :

رنگهای گیاهی بهترین گزینه برای استفاده در ظروف سرو و غذاخوری میباشد . همانند اردور خوری ، عسل خوری ، کاسه سالاد و کلا” ظروفی که محتویات داخل آنها سرد بوده و دارای گرما نمیباشند .

تا کنون هیچ شرکت ایرانی و یا خارجی برای رنگهای گیاهی خود گارانتی در مقابل حرارت ( همانند سوپ داغ یا چایی جوش ) نداده است . پس بهتر است درصورت تولید ظروفی که احتمال سرو نوشیدنی و یا غذاهای داغ در آنها میرود علامت عدم مقاومت به حرارت را حک نموده تا مصرف کننده همیشه به آن توجه داشته باشد . این مورد بسیار ظروری است .

آیا رنگهای گیاهی ایرانی گزینه خوبی هستند ؟

تا کنون چند شرکت ایرانی اقدام به ساخت رنگهای پایه گیاهی نموده اند . ما در مورد یک نمونه از این رنگهایی که تیم ما استفاده کرده است نظر دهی میکنیم :

رنگ چوبینه که ادعای کاملا” گیاهی را مینماید و در روی ظرف نوشته شده  ” دوست ریه های شما ” در واقع یک پوشش دهنده فقط بصورت ( آستر رنگ ) بوده و وظیفه آن تقییر رنگ میباشد . داخل رنگ همانند خرده سنباده دارای دانه های زبری بوده که نه تنها با دست نمیتوان کار کرد ، بلکه کیفیت پرداخت شده کار را هم از بین میبرد . بنا بر فرض مثال اگر یک کار منبت شده را با رنگ چوبینه رنگ آمیزی بنمایید ، برای رنگ زدن آن ربع ساعت میبایستی وقت صرف آن کنید ، در صورتی که برای از بین بردن دانه های زیر رنگ باید سه روز وقت صرف کرده تا دانه های شنی از روی کار بخوبی جمع شود . در این حالت مجددا نیازمند به زدن سنباده خواهید بود و در حین سنباده متوجه خواهید شد رنگ با خود کار بخوبی درگیر نشده ( همانند رنگ اوزمو ) و نیاز به یک لایه دیگر جهت ترمیم هستید . اینجاست که رنگ بلایی بر سر شما می آورد که به راحتی راضی خواهید شد عطایش را به لقایش بخشیده و کار را دور بیندازید . زبری هایی که در اثر کار کردن این رنگ روی کار بوجود می آید با چشم هم قابل مشاهده میباشد . در انتها شما پس از اینهمه دردسر کاری خواهید داشت که فقط آستر شده و نیازمند رنگ محافظ و پایانی میباشد . با تماس مجدد با شرکت رنگ چوبینه ، برای شما رنگ محافظ ارسال مینماید . روی این رنگ هم نوشته شده  ” دوست ریه های شما ” به محظ بازکردن این رنگ بوی آمونیاک بسیار شدیدی شامه شما را میسوزاند . بویی صدها برابر شدید تر از رنگ موی خانمها بهراه آمونیاک . اینجاست که دیگر ادامه استفاده را مجاز نمی دانید و پشیمان از زمانی که گذاشته اید میشوید .

بنظر می آید رنگ آستری ترکیبی از جوشانده پوست سبز گردو ،سدر ،حنا و چند ماده عطاری است که شما میتوانید از عطاری ها تهیه نمایید . اما رنگ پوششی آن بنظر می آید از رنگهای محافظ نمای آجری ساختمان بوده که بجای 4 لیتری ، سیصد گرم – سیصد گرم بسته بندی شده است .

البته باید اظهارات فروشنده قبل و بعد از خرید را هم شنید . تبلیغات بسیار زیبای این رنگ بسیار وسوسه انگیز و دلرباست . اما از نزدیک همان هلویی است که لولو میباشد . با این حال این گوی و این میدان . . . . برای ما که تجربه تلخی بود . شما هم بی نصیب نمانید .

باید رنگ گیاهی چوبینه را مصرف کرد تا رنگ اوزمو را حلوا حلوا کرده و با وجود قیمت بالای آن روی سر گذاشت . رنگ اوزمو یک همه کاره حرفه ای است . کیفیت رنگ جای هیچگونه سوالی را برای شما باقی نمی گذارد و نیاز به حرفه ای و استاد کار بودن ندارد . فقط کافیست چند قطره رنگ را روی یک پارچه ریخته و بر روی سطح کار بکشید . همین . این رنگ جدای از آسترکشی و رنگ کردن ، پوشش هم داده و محافظ چوب نیز میباشد . آنجاست که خواهید فهمید هیچ گرانی بی علت نیست و . . . . . .