شرحی از زبان طراح شرکت جوآ
این یک پروژه نوسازی آپارتمان در بروکسل است. این راه پله مار پیچ از حفاظ فولادی بالا آویزان شده که در ارتفاع ۴ متری کف قرار دارد. نکته جالب در این سازه نبودن شافت مرکزی در این راه پله است که موجب می شود راه پله فضای کمتری را اشغال نماید و نور فوق العاده ای برای آن به ارمغان می آورد، به این دلیل می توان شکل مارپیچی پله را بهتر مشاهده کرد.
در این ساختمان سنتی که ارتفاع سقف آن بلند است مالک ساختمان خواسته که دو طبقه مجزا و به شکل دوبلکس داشته باشد و از یک راه پله برای رفت و آمد استفاده شود.به منظور صرفه جویی در فضا بهترین مکان در نظرگرفته شده برای قرار گیری این راه پله فضای اتاق نشیمن بود که بهترین انتخاب بود.
راه پله ها درشرکت جوآ طوری طراحی می شود که هم معمار از فضای کافی برای طراحی برخوردار باشد و هم نیازهای ساکنین خانه برآورده گردد . در این پروژه طراحان قطر زاویه چرخش و ارتفاع پله ها را به گونه ای محاسبه کرده اند که رفت و آمد در آن بسیار راحت و دلپذیر وهمچنین امن باشد . آنها قطر یک متر و ۶۰سانتی متری را برای این راه پله در نظرگرفته اند ،که بالا رفتن و پائین آمدن را را راحت تر می کند و شیب را محدود می سازد بدون اینکه فضای اضافه تری را در اتاق اشغال نماید.در گفتگویی که با پیمانکار و مالک انجام شد آنها قابی را طراحی کرده بودند که کاملاً اندازه و مناسب شافت بود. گاردریل سبکی برای این پله در نظر گرفته شده که راه رسیدن به طبقه بالا را امن تر می سازد.از فضای باز کوچکی که در گوشه شافت قرار داده شده نور بیشتری در فضای بین پله ها منتشر می گردد و این باعث می شود که نور طبیعی اطراف برای بالا رفتن از راه پله کافی باشد.از جعبه های کوچکی که در فضای بین پله ها طراحی شده می توان برای قرار دادن اشیا تزئینی استفاده کرد.آنها همچنین استحکام راه پله را که یک ویژگی ضروری در طراحی این راه پله بود را تامین می کنند.
با اینکه میله های فلزی که به عنوان گاردریل از سقف آویزان شده اند را ه پله را محدود کرده اند ولی موجب شده اند راه پله بطور کامل قابل مشاهده باشد.بدون هیچ ستون مرکزی یا پاگردی این مارپیچ بزرگ بطور کاملاً استواری در جای خود قرار گرفته . از هر قسمت اتاق که نگاه کنی این راه پله چیزی فراتر از آنچه را که هست می نمایاند حتی می توان آن را مانندیک مجسمه واقعی فرض کرد که کلاس زیادی به یک آپارتمان می دهد.

ترجمه و ویراستاری :

بهاره صفائی